Tadeusz Dominik (ur. 1928 Szymanów - zm. 2014 Warszawa) | 5042

Tadeusz Dominik to jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich malarzy współczesnych, którego twórczość wpisała się na stałe w kanon polskiej sztuki. Urodził się w 1928 roku w Szymanowie i ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1953 roku obronił dyplom pod kierunkiem prof. Jana Cybisa. Po ukończeniu studiów związał się z uczelnią jako pedagog, zdobywając tytuł profesora i dwukrotnie pełniąc funkcję dziekana Wydziału Malarstwa. 

Jego artystyczna kariera rozwinęła się w latach 50., kiedy zyskał uznanie za realistyczne drzeworyty, wyróżniające się malarskością i subtelną grą światła. Wkrótce jednak Dominik zwrócił się ku abstrakcji, która zdominowała jego twórczość. Jego barwne, dynamiczne kompozycje, często inspirowane naturą, pełne były nieregularnych plam i form o organicznym charakterze, przypominających fragmenty pejzaży, takie jak drzewa, kwiaty czy strumienie. Natura, interpretowana subiektywnie i symbolicznie, była głównym źródłem jego inspiracji. 

W jego pracach widoczny jest wpływ polskiego koloryzmu, jednak Dominik wypracował swój własny, rozpoznawalny styl, w którym poetycka abstrakcja łączyła się z ekspresją koloru. Charakterystyczne okrągłe i owalne formy na jego płótnach tworzą sugestywne krajobrazy w intensywnych, świetlistych barwach. 

Twórczość Dominika zdobyła uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jego dzieła znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów, w tym Museum of Modern Art w Nowym Jorku oraz Stedelijk Museum w Amsterdamie. Był laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Nagrody im. Jana Cybisa w 1973 roku. Tadeusz Dominik zmarł w 2014 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek, który wciąż inspiruje kolejne pokolenia artystów.