2023-02-01
Za prekursorów kubizmu uważa się Georgesa Braque’a i Pabla Picassa. To oni (wraz z innymi artystami) na początku wieku XX. prowadzili eksperymenty związane z radykalnym uproszczeniem formy, geometryzacją oraz z ograniczeniem palety barw.
Nazwa kubizmu wywodzi się od słowa ,,le cubus”, w tłumaczeniu ,,sześcian” lub ,,kostka”. W dużym uproszczeniu kubiści chcieli, żeby widz mógł zobaczyć każdą płaszczyznę (np. malowanego sześcianu) na powierzchni obrazu. W efekcie namalowana/wyrzeźbiona bryła była rozczłonkowana, artyści w radykalny sposób zerwali z mimetycznym przedstawianiem rzeczywistości. Co więcej, monochromatyczna paleta barw nie odwracała uwagi widza od nakładających się na siebie planów. Kubiści w swoich pracach preferowali proste tematy: martwą naturę, pejzaż czy portret. Upodobali sobie przedstawianie instrumentów muzycznych, butelek, dzbanków, gazet.
Do najsłynniejszych dzieł kubistycznych z pewnością można zaliczyć kilka obrazów autorstwa Pabla Picassa (1881-1973). ,,Panny z Avignonu’’, ,,dziewczyna z mandoliną” czy ,,portret Gertrudy Stein” należą do klasyki gatunku. ,,Panny..” wzbudziły ogromne kontrowersje, ze względu na radykalną geometryzację (twarze tytułowych panien przypominają maski afrykańskie) oraz ze względu na temat - Picasso na swojej kompozycji ukazał pięć pań lekkich obyczajów. Co warto nadmienić, artysta w tamtym czasie fascynował się sztuką prymitywną, w tym sztuką czarnego lądu.
Do listy dzieł zapadających w pamięć powinno się również wliczyć prace autorstwa Juana Grisa (1887-1927). Ten hiszpański malarz tworzył martwe natury złożone z prostych przedmiotów codziennego użytku, przykładowo: ,,gitara na stole” lub ,,martwa natura z owocami i mandoliną”. Gris stworzył ponadto słynny portret Pabla Picassa.
W ,,Portugalczyku” z 1911 autorstwa Georgesa Braque’a widz z kolei z trudem może już dojrzeć konkretne przedmioty. Na płótnie na pierwszy rzut oka widać raczej potłuczone szkło, sztuka ta zbliżona jest niemal do abstrakcji.