Eugeniusz Markowski był polskim malarzem, scenografem, pedagogiem oraz dyplomatą. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. Należał do nurtu nowej figuracji. Bohaterem jego obrazów jest człowiek poddany ciśnieniu negatywnych emocji, zdeformowany człowiek - potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Krytyczno-ironiczna postawa autora zdeterminowała niemal całą jego twórczość. W latach 50. i 60. znaczącą rolę w malarstwie Markowskiego odgrywała bogata, wyrafinowana faktura płócien, kojarzona niekiedy ze zniszczonymi tynkami.