Ignacy Łopieński, urodzony w lutym 1865 roku w Warszawie, był polskim grafikiem, medalierem, rzeźbiarzem i malarzem, współtwórcą Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych. Pochodził z rodziny brązowników. Po ukończeniu warszawskiej Klasy Rysunkowej kształcił się w Monachium w Akademie der Bildenden Künste, gdzie zdobył umiejętności w grafice i rzeźbie, tworząc głównie w nurcie realizmu i modernizmu.
Około 1900 roku sprowadził do Warszawy prasę do druku wklęsłego, co umożliwiło mu swobodną działalność artystyczną. Nauczał rysunku młodych rzemieślników oraz współpracował przy tworzeniu pierwszej polskiej artystycznej teki graficznej w 1903 roku. W 1912 roku współorganizował Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Graficznych i był aktywnym społecznikiem w czasie I wojny światowej.
Ignacy Łopieński zmarł 23 listopada 1941 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Pozostawił po sobie znaczący dorobek artystyczny, a jego prace do dziś cieszą się uznaniem za mistrzowskie podejście do technik graficznych i estetyki modernizmu.