Józef Brandt (ur. 1841 Szczebrzeszyn - zm. 1915 Radom) | 5122

Józef Brandt  był wybitnym polskim malarzem, znanym przede wszystkim jako przedstawiciel szkoły monachijskiej oraz twórca scen batalistycznych. Urodził się w 1841 roku w zamożnej rodzinie warszawskich lekarzy. Po ukończeniu gimnazjum w 1858 roku rozpoczął studia w École des Ponts et Chaussées w Paryżu, gdzie pod wpływem Juliusza Kossaka zdecydował się na karierę artystyczną.

W 1862 roku przeniósł się do Monachium, gdzie doskonalił swój warsztat w pracowniach znanych malarzy, w tym Léona Cognieta oraz Franza Adama. Szybko zyskał uznanie w środowisku artystycznym, a jego prace, takie jak "Chodkiewicz pod Chocimem" czy "Bitwa pod Wiedniem", zdobyły znaczące nagrody oraz uznanie krytyki. W latach 70. i 80. XIX wieku Brandt stał się przywódcą polskiej kolonii artystycznej w Monachium, gdzie wspierał młodych artystów i prowadził nieformalną szkołę malarską.

Jego twórczość obejmowała nie tylko sceny batalistyczne, ale również obrazy rodzajowe, myśliwskie oraz inspirowane życiem wsi, często z udziałem koni. Brandt malował z pasją, oddając hołd rycerskiej przeszłości Polski oraz ukazując życie codzienne na Ukrainie i Podolu. Jego dzieła charakteryzują się dynamicznym układem kompozycyjnym i żywą paletą kolorów, które oddają ruch i emocje.

Mimo że jego twórczość została doceniona zarówno w kraju, jak i za granicą, w późniejszych latach życia Brandt zaczął popadać w rutynę artystyczną, co miało wpływ na jakość jego dzieł. Brandt zmarł 12 czerwca 1905 roku w Radomiu  pozostawiając po sobie znaczący dorobek, a jego obrazy, w tym te o tematyce myśliwskiej, do dziś są cenione za bogactwo szczegółów i umiejętność oddania atmosfery epok, które przedstawiał.