Johan Julius Ferdinand Kronberg, urodzony w grudniu 1850 roku w Karlskronie, był szwedzkim artystą i malarzem dekoracyjnym. W wieku trzynastu lat wstąpił do Królewskiej Szwedzkiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował pod okiem uznanych malarzy. Jego talent został doceniony w 1870 roku, gdy otrzymał złoty medal za portret Gustawa Wazy.
Po odbyciu stypendium podróżniczego w 1873 roku, Kronberg zainteresował się malarstwem dekoracyjnym. Jego prace, takie jak „Nimfa i Faun”, zdobyły uznanie, a w 1877 roku osiedlił się w Rzymie, gdzie zmienił paletę barw, inspirując się Tiepolo.
Do jego najsłynniejszych dzieł należą malowidła sufitowe w Pałacu w Sztokholmie oraz przedstawienia życia Jezusa w kościele Adolfa Fryderyka. Po zakończeniu kariery artystycznej w 1898 roku, Kronberg stał się coraz bardziej odizolowany, a jego prace straciły na różnorodności.
Zmarł 17 października 1921 roku w Sztokholmie. Jego pracownia została przeniesiona do Muzeum Nordyckiego i zrekonstruowana w Skansenie.