Maksymilian Dionizy Gierymski był polskim malarzem, przedstawicielem szkoły monachijskiej, starszym bratem Aleksandra Gierymskiego. Zasłynął jako współtwórca XIX wiecznego polskiego realistycznego malarstwa pejzażowego. Jako młody człowiek uczył się warszawskiej Klasie Rysunkowej. W 1867 roku otrzymał stypendium rządowe, dzięki któremu wyjechał do Monachium i mógł wstąpić do Akademii Sztuk Pięknych. Tworzył batalistyczne i rodzajowe, sceny myśliwskie z XVIII w. utrzymane w stylu rokoka, epizody z powstania styczniowego oraz pejzaże z Mazowsza i Podlasia. Zmarł bardzo młodo, zaledwie w wieku 28 lat. Jego obrazy znajdują się w najważniejszych kolekcjach muzealnych w Polsce: w Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie czy Poznaniu.