Peter Bruegel Starszy był kluczową postacią w sztuce północnego renesansu, znaną z żywych przedstawień życia wiejskiego i krajobrazów. Urodził się w 1525 roku w okolicach Bredy i przeniósł się do Antwerpii, gdzie w latach 1551–1552 został mistrzem w cechu św. Łukasza. Jego kariera artystyczna rozkwitła po powrocie z podróży do Włoch, podczas której rozpoczął współpracę z wpływowym grafikiem Hieronymusem Cockiem, tworząc projekty do różnych rycin.
Dzieła Bruegla często koncentrowały się na życiu zwykłych ludzi, co przyniosło mu przydomek „wiejski Bruegel”. Jego obrazy, takie jak Wesele wiejskie i Dziecięce zabawy, ukazują jego bystrą obserwację codziennego życia, łącząc humor i satyrę. W przeciwieństwie do wielu swoich współczesnych, którzy preferowali tematy biblijne lub klasyczne, Bruegel wyniósł na pierwszy plan wiejskie motywy, znacząco przyczyniając się do rozwoju malarstwa gatunkowego.
W 1563 roku ożenił się z Mayken Coecke van Aelst, z którą miał troje dzieci, w tym dwóch synów, którzy również zostali artystami. Ostatnie lata życia Bruegla były naznaczone pogarszającym się zdrowiem, a zmarł we wrześniu 1569 roku. Jego dziedzictwo przetrwało dzięki innowacyjnym kompozycjom i sposobowi, w jaki uchwycił istotę ludzkiego doświadczenia w szybko zmieniającym się świecie.