Stanisław Raczyński (ur. 1903 Wadowice - zm. 1982 Kraków) | 5129

Stanisław Raczyński był polskim malarzem, grafikiem i scenografem. Urodził się w Wadowicach w 1903 roku. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Ignacego Pieńkowskiego, Teodora Axentowicza i Wojciecha Weissa oraz grafikę u Jana Wojnarskiego. Dyplom obronił w 1926 roku. W latach 1927-1928 pracował jako scenograf w Teatrze Popularnym w Krakowie, a następnie przez dwa lata w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W 1930 roku wyjechał do Paryża na stypendium Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, uzupełniając naukę także we Włoszech.

Raczyński zajmował się grafiką, reklamą i ilustracją. Wykonał m.in. ilustracje do „Procesu” Franza Kafki i „Życia Gargantui i Pantagruela” Françoisa Rabelaisa. Wydał również dwie teki drzeworytów z przedstawieniami zabytków polskiej architektury.

Głównie wykonywał drzeworyty, pozostając pod silnym wpływem Władysława Skoczylasa. Często podejmował tematykę wiejską oraz góralską, przedstawiając portrety Górali lub wielofigurowe sceny rodzajowe. Ukazywał również widoki architektury, rzadziej wizerunki kobiece i tematy religijne. Grafiki Raczyńskiego cechują się dekoracyjną stylizacją.

Stanisław Raczyński zmarł w 1982 roku w Krakowie.