Witold Pruszkowski (ur. 1846 Bershad - zm. 1896 Budapeszt) | 5120

Witold Pruszkowski był polskim malarzem, jednym z przedstawicieli szkoły monachijskiej, znanym z wczesnego symbolizmu w sztuce. Urodził się w Berszadzie koło Odessy w 1846 roku,  a dzieciństwo spędził w Odessie i Kijowie, gdzie kształtowały się jego estetyczne ideały w kręgu kultury klasycznej. W 1860 roku Pruszkowscy przenieśli się do Francji, a następnie do Paryża, gdzie rozpoczął naukę malarstwa u Tadeusza Goreckiego.

W latach 1868-1872 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie zetknął się z polską literaturą romantyczną i wpływami nastrojowego malarstwa Arnolda Böcklina. W 1872 roku przybył do Krakowa, aby uczyć się u Jana Matejki, jednak nie poddał się jego wpływom artystycznym. Jego jedynym dziełem o tematyce historycznej jest obraz "Ofiarowanie korony Piastowi", który odzwierciedla jego zainteresowanie legendarnymi dziejami Polski oraz obecnością nadprzyrodzonych istot.

Malarz, uznawany za spóźnionego romantyka, posługiwał się zarówno techniką olejną, jak i pastelową, tworząc nastrojowe pejzaże, które oddają atmosferę zmierzchu, bladego świtu czy zamglonej łąki. Jego prace często inspirowane były polską poezją, zwłaszcza twórczością Słowackiego, a motywy ludowe oraz baśniowe pojawiały się w jego obrazach, które łączyły realizm z romantycznym mistycyzmem.

Mimo zmagań z chorobą, która doprowadziła do jego śmierci w 1896 roku w Budapeszcie, Pruszkowski nie rozstawał się z pędzlami do końca swojego życia. Jego twórczość stanowi ważny element przełomu XIX i XX wieku, tworząc most między spuścizną romantyczną a symbolizmem Młodej Polski.