Opis
Shinning bright to cykl obrazów eksplorujący esencję popkultury, oraz zjawisk znamiennych dla współczesności , akcentujący fenomen przyszłości. Sam tytuł nawiązuje do piosenki Diamonds, wykonywanej przez jedną z wiodących gwiazd muzyki pop – Rihannę. Motywem przewodnim cyklu jest świecąca materia : złote i srebrne folie, blachy, kryształki syntetyczne – wszystko, co można spotkać na tanim bazarze, w sklepach odzieżowych potocznie zwanych „sieciówkami”, w teledyskach muzyki rozrywkowej. Materiał tani, ale ładnie się błyszczy. Odwraca uwagę od niedoskonałości, które są niepożądane, jak wszelkie defekty w naszych czasach. Obrazy z pozoru błahe wręcz powierzchowne, niosą ze sobą antyesencjalizm ukazujący […] jak chybiona była tradycyjna, globalizująca tendencja estetyki […] nabiera zwłaszcza charakterystycznego znaczenia w kontekście dzisiejszej popkultury. Sceny postaciowe przeplatają się z obrazami przedstawiającymi przeformatowane przedmioty nie mające żadnego konkretnego zastosowania użytkowego, bezwartościowe, sugerujące tani blichtr i podniesione estetycznie do rangi dzieła sztuki.
Na obrazie Exploration of Ms. Tulp, w nawiązaniu do obrazu Rembrandta Lekcje anatomii doktora Tulpa ,pozycję lekarza zajmuje kobieta studiująca anatomię współczesności, w której ludzkie ciało zostało tak dalece wyidealizowane, że doprowadzone do granic śmieszności. Srebrny mężczyzna jest symbolem idealnego człowieka – bohatera gier komputerowych, awatara społecznościowych portali. Role damsko- męskie są odwrócone tylko pozornie. Srebrny mężczyzna wydaje się być obiektem, jednak w obliczu zmieniających się czasów, natura ludzka pozostaje wciąż ta sama – bohater obrazu jako ideał męskości, pożąda Pani Tulp, pragnie ją posiąść i zniewolić, a Pani Tulp, jako typowa kobieta nie miałaby nic przeciwko temu. Wyczuwalny jest antagonizm między kulturą, a naturą. Malując autoportrety, sytuuję siebie u źródła dylematu społecznego w kwestii podziału ról płciowych, w kontekście atawistycznych pragnień. Srebrny mężczyzna symbolizuje odwieczny dialog między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością – jest greckim ideałem piękna starożytności i awatarem przyszłości – w której brak miejsca i czasu na kontakt cielesny, a samo ciało jest blagą, nierealnym tworem – barokowym symbolem vanitas.
Alternatywnym atrybutem staje się złota tarcza celtycka – znak wieczności – w odniesieniu do potrzeby bycia pięknym i młodym. Jako stańczyk w pozie wieszcza przepowiadam błyszczącą, nietrwałą przyszłość. Mrugam okiem do odbiorcy. Ironia i dystans są najprostszą formą komunikacji międzyludzkiej naszych czasów, a indyferencja wiodącą postawą, w której sama doskonale się odnajduję.
