2024-11-19
Jednym z podstawowych narzędzi wizualnych artysty jest kolor. To on wyznacza charakter obrazu, determinuje czy będzie on ciepły, czy zimny, wyrazisty czy delikatny, jasny czy ciemny. Malarze latami trenują odpowiednie użycie i łączenie farb, w celu uzyskania najlepszego efektu kolorystycznego. Niedawno świat sztuki odnotował pewną zmianę w stylistyce dzieł figuralnych autorstwa współczesnych twórców: różnorodność używanej gamy barw zanika, a wręcz zostaje zastąpiona jednolitością tonacji na płótnie. Coraz częściej artyści rezygnują z realizmu kolorystyki, zastępując ją monochromatyczną grą z wybranym odcieniem.
Obrazy monochromatyczne to dzieła sztuki, do których stworzenia użyto jednego koloru lub palety odcieni jednego koloru. Używana przez artystę paleta barw może mieć szczególne znaczenie dla całokształtu jego dorobku, jak na przykład w przypadku Pabla Picassa, którego specyficzne momenty twórczości zostały nazwane i zdefiniowane względem stosowanej przez niego kolorystyki. Z kolei Yves Klein wynalazł własny, charakterystyczny odcień niebieskiego i stosował go w swojej twórczości niemal wyłącznie, odrzucając wszystkie inne barwy. Sztuka monochromatyczna łączona jest przede wszystkim z abstrakcjami. Porzucenie spektrum barw zdaje się odbierać możliwość zobrazowania konkretnych scen czy postaci, natomiast pozwala na kreowanie interesujących prac nieprzedstawiających, które przyciągają kolekcjonerów swoim minimalizmem. Ta tendencja jest widoczna między innymi w sukcesie rynkowym prac Marka Rothko, który zasłynął ze swoich skąpych w formie i prostych kolorystycznie obrazów, aktualnie wartych miliony dolarów. Jednak prace plastyczne skoncentrowane na jednej barwie nie muszą być abstrakcjami, co ostatnio udowadniają młodzi twórcy. Na rynku sztuki pojawia się coraz więcej dzieł figuracyjnych utrzymanych w jednolitej barwie podstawowej i jej odcieniach.
Monochromatyczne obrazy figuracyjne wyróżniają się na tle innych najnowszych dzieł sztuki pod kilkoma względami. Po pierwsze, ujmują wyjątkową techniką wykonania. Namalowanie sceny przy użyciu całej dostępnej palety barw zdaje się być łatwiejsze, niż przedstawienie tego samego kadru za pomocą wyłącznie odcieni danego koloru. Operując wieloma barwami, artysta posiada zdolność do bardziej realistycznego i zrozumianego zobrazowania wybranego tematu, natomiast odebranie różnorodności kolorystycznej stawia twórcę przez trudnym zadaniem sportretowania rzeczywistości w nieprawdziwej tonacji. Po drugie, artysta może wykazać się świetną grą światłem. W figuracyjnej sztuce monochromatycznej światło jest niezwykle istotne, ponieważ jego zadaniem jest utwierdzenie widza w przekonaniu, że namalowana scena zakrawa o realizm mimo jednolitej kolorystki. Wymaga to szczególnej umiejętności właściwego rozkładania jaśniejszych i ciemniejszych odcieni wybranej barwy na płótnie, by w efekcie powstało konkretne, jednokolorowe przedstawienie. Po trzecie, obrazy monochromatyczne przyciągają kolekcjonerów i miłośników sztuki swoją niecodzienną estetyką. Wybierając dzieło do swojego wnętrza, kwestia kolorystyki jest bardzo ważna. Nie bez powodu prace abstrakcyjne wzbudzają największe zainteresowanie – ich uniwersalizm i czysta reprezentacja konkretnej gamy kolorów sprawiają, że klienci chętnie decydują się na zakup abstrakcji, zwłaszcza w ich ulubionych barwach. Monochromatyczne figuracje zdają się być dobrą alternatywą dla osób poszukujących sztuki o konkretnej kolorystyce.
Choć trend jednokolorowych obrazów figuracyjnych zauważono głównie wśród młodych artystów zagranicznych, w naszej ofercie również znajdziecie dzieła sztuki w tym typie autorstwa zarówno twórców najnowszych, jak i współczesnych. Szczególnie polecamy zwrócić uwagę na dwa obrazy Agnieszki Brzezińskiej – „Tańczące” z cyklu „Siostry” oraz „Siostry z pasją”. Na tych dwóch płótnach artystce udało się wyraźnie wydobyć z błękitu i zieleni kobiece postaci. Przykładem dzieła z większą ilością detali zatopionych w jednym kolorze jest „Powrót do końca” Roberta Rojka, natomiast „Portret” pędzla Piotra Trusika prezentuje monochromatyczną strukturę, z której wyłania się twarz kobieca. „Obserwuj” Jagody Piekarskiej to z kolei bardziej konceptualne, skromne w kolorach dzieło. Kolekcjonerzy zainteresowani monochromatyczną estetyką nie tylko figuracyjną również znajdą coś dla siebie, na przykład jednolita w kolorze abstrakcja „Rusty Morning” Marty Makos czy niebieska weduta Edwarda Dwurnika „Białystok”.
