2024-04-25
Sztuka współczesna to niezwykle heterogeniczny okres w historii sztuki, w którym pluralizm tendencji i nurtów pozwala na różnorodne przedstawienia artystycznych wizji. Przyjrzyjmy się twórczości trzech odmiennych artystek o polskich korzeniach, których dzieła w unikatowy sposób obrazują interpretację współczesnego świata.
Jej płótna charakteryzuje motyw fragmentarycznych, ludzkich figur. Artystka zdecydowanie preferowała ukazywać postaci kobiece, często malując je szkicowo, od lat 60. rezygnując również z odwzorowywania dokładnych rysów twarzy. Sylwetki umiejscowione w nieokreślonej przestrzeni są uchwycone w dynamiczny sposób, co stanowi intrygujące studium ruchu. Tańczą lub nienaturalnie wyginają części ciała, niejednokrotnie przywodząc na myśl skojarzenia seksualnych uniesień. Ich nowatorska dezintegracja to tajemnicza, głęboka analiza malarskiej wyobraźni autorki. Pągowska w wywiadzie z cyklu „Artyści mówią” swój proces twórczy analizowała jako narodziny obrazu w podświadomości, co intuicyjnie sugeruje złożoność znaczeniową jej sztuki. Obrazy artystki ujawniają również jej wyjątkową wrażliwość na barwę, przejawiającą się w ekspresji kolorystycznej – kontrastowym zestawianiu ze sobą kilku kolorów.
Mirga-Tas projektem „Przeczarowując świat” reprezentuje w tym roku Polskę na Biennale Sztuki w Wenecji. Jej dzieła poruszają się głównie w obrębie tematyki dotyczącej historii oraz tożsamości mniejszości romskiej w Polsce. Mirga-Tas, projektując wielkoformatowe, różnokolorowe makaty, w krytyczny sposób buduje narrację wokół romskiej tradycji i symboliki. Odczarowuje negatywne wizerunki stereotypizowanej grupy etnicznej, w zamian wydobywając esencję jej kulturowego bogactwa. Dekoracyjne tkaniny służą jej za narzędzie budowania dialogu ponad podziałami, popularyzującego romskie dziedzictwo, z którym personalnie jest związana. Do tego celu wykorzystuje bogato ornamentowane materiały, często należące wcześniej do jej bliskich. Kreując fikcyjne sceny, artystka nadaje swoim pracom realistyczny, reporterski wydźwięk.
Interdyscyplinarna artystka, zajmująca się malarstwem, grafiką i sztuką multimedialną. Tworzy własne techniki malarskie oraz graficzne przy wykorzystaniu m.in. wydruków cyfrowych. Jej styl określany jest jako pop art, street art oraz sztuka cybernetyczna. Autorka o swoich pracach mówi, że są „zaprzeczeniem malarstwa”. Mediom, które wykorzystuje do ich produkcji daleko jest od tradycyjnych metod, dzięki czemu Tycz jest w stanie uzyskać unikatowy efekt wizualny. Charakterystyczne dla jej płócien odcienie szarości nadają obrazom neutralny, minimalistyczny wygląd. Zazwyczaj jednak dominanta grafitu przełamywana jest subtelnym kolorystycznym akcentem. Śmiała, niekonwencjonalna twórczość artystki w centrum umiejscawia postać kobiecą, często ograniczaną przez wszechobecny kult piękna lub kapitalistyczny konsumpcjonizm. Tematyka społeczno-polityczna w jej dziełach przeplata się z jej osobistym komentarzem na temat aktualnej rzeczywistości.