Eugeniusz Zak był polskim malarzem i rysownikiem pochodzenia żydowskiego, przedstawicielem neoklasycyzmu. Przez niektórych badaczy jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich malarzy 1 połowy XX wieku. Edukację artystyczną rozpoczął w Paryżu w École des Beaux-Arts i Académie Colarossi u Alberta Besnarda. W stolicy Francji zaprzyjaźnił się z Leopoldem Gottliebem, Romanem Kramsztykiem, Melą Muter i Eliem Nadelmanem. Wystawiał tam swoje kompozycje w Salonie Jesiennym oraz w Salonie Niezależnych. W 1911 w Galerii Druet odbyła się indywidualna wystawa tego malarza. Większość prac artysty jest namalowana z wyobraźni, Zak bardzo rzadko malował z natury. W jego dziełach można zauważyć bajkowy charakter, inspirację renesansem oraz swego rodzaju melancholię.