Jan Tarasin był polskim malarzem, grafikiem, rysownikiem, fotografem oraz teoretykiem sztuki. Urodził się 1926 roku w Kaliszu, a w 1951 roku ukończył studia z zakresu malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 70. rozpoczął karierę pedagogiczną na tej uczelni, gdzie później objął stanowisko rektora. Jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie, co otworzyło mu drzwi do artystycznego świata.
Tarasin był uczniem wybitnych profesorów, takich jak Zygmunt Radnicki, Wacław Taranczewski i Zbigniew Pronaszko. W 1962 roku został członkiem Grupy Krakowskiej, a w 1967 roku przeprowadził się do Warszawy, gdzie w 1974 roku objął Samodzielną Pracownię Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych. Był uznanym artystą, uhonorowanym licznymi nagrodami, w tym prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa w 1984 roku.
Tarasin był twórcą wszechstronnym, a jego prace obejmowały malarstwo, grafikę oraz rysunek, a także filozoficzne eseje na temat sztuki. Jego zainteresowanie Wschodem, zwłaszcza kaligrafią chińską, znalazło odbicie w jego twórczości po powrocie ze stypendium w Chinach i Wietnamie. W swoich późniejszych dziełach często eksperymentował z przedmiotami zanurzonymi w gorącej masie, tworząc unikatowe obrazy-kolaże.Jan Tarasin zmarł 8 sierpnia 2009 roku w Warszawie. Jego twórczość pozostaje trudna do jednoznacznego zaszufladkowania, ponieważ artysta unikał modnych trendów i zawsze kroczył własną, oryginalną ścieżką.
