Józef Kosiński, urodzony w 1753 roku w Krakowie, był wybitnym polskim malarzem i miniaturzystą. Pochodził z rodziny szlacheckiej, syn Michała Kosińskiego i Marianny Jaraczewskiej, pieczętującej się herbem Rogala. Swoją edukację artystyczną rozpoczął pod okiem znanego malarza, Marcella Bacciarellego.
Kosiński zdobył uznanie jako malarz nadworny króla Stanisława Augusta, za co został odznaczony Medalem „Merentibus”. Jego twórczość obejmowała liczne portrety króla oraz innych znanych osobistości, w tym Tadeusza Kościuszki, Izabeli Czartoryskiej i generała Maurycego Hauke. W Warszawie prowadził pracownię artystyczną, w której uczył wielu uczniów, pozostawiając wykończenie niektórych portretów w ich rękach.
Kosiński namalował także kilka portretów olejnych, w tym portret Tadeusza Kościuszki, portret żony Marii, syna Jana oraz autoportret. Większość jego prac znajduje się w muzeach w Warszawie i Krakowie, gdzie są cenione za artystyczną jakość i historyczne znaczenie.
Józef Kosiński zmarł 1 kwietnia 1821 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, chociaż istnieją pogłoski, że jego grób znajduje się również na cmentarzu Świętokrzyskim. Jego dziedzictwo artystyczne pozostaje trwałym świadectwem polskiej sztuki XVIII i XIX wieku.