2024-04-25
Biedermeier to określenie na styl panujący w Europie Środkowej, krajach skandynawskich i północnych Włoszech w latach 1815-1848. Najważniejszymi ośrodkami kierunku były Niemcy oraz Austria (w szczególności Monachium i Wiedeń), niekiedy określa się też tak ówczesną kulturę mieszczańską.
Stylistyka biedermeieru objawiała się w wielu dziedzinach sztuki – w malarstwie, wzornictwie, literaturze, modzie, jubilerstwie czy meblarstwie. Najpełniej przejawiała się w tej ostatniej, wnętrze ,,dobrego mieszczanina” było wygodne, jasne, zbudowane z solidnych materiałów. Meble były pozbawione przesadzonych ozdób, niekiedy stosowano motywy roślinne. Najpopularniejszym projektantem i producentem mebli był Michael Thonet, który stworzył słynne ,,krzesło numer 4” – klasyczny element wiedeńskich kafejek oraz ,,krzesło numer 14’’, za które ten niemiecko-austriacki stolarz zdobył złoty medal na Wystawie Światowej w Paryżu w 1867 roku.
Wyroby biżuteryjne okresu biedermeier charakteryzują się sentymentalizmem, wytwarzało się biżuterię prostą, ale często urzekającą. To w okresie po wojnach napoleońskich bardzo rozpowszechniła się biżuteria ,,na pamiątkę”. Złotnicy produkowali pierścionki z wygrawerowanymi imionami oraz biżuterię żałobną. Za ciekawostkę można uznać fakt, że popularne było wręczanie biżuterii z włosami. Na broszkach przedstawiono członków rodziny i klasycystyczne pejzaże, popularne były również korale.
Nazwa kierunku wywodzi się od humorystycznych bohaterów z tomu wierszy Biedermaiers Liederlust (1869), autorstwa Adolf Kussmaul, S.F. Sauter i Ludwig Eichrodt. Tytułowy Biedermeier to prosty mieszczanin, nie posiada ona wyższych aspiracji, ma ograniczone horyzonty. Ta lekko złośliwa ocena biedermeieru może wydawać się dziś niesprawiedliwa.
