2024-04-25
Najbardziej znanym polskim artystą malującym śnieżne pejzaże był bezsprzecznie Julian Fałat. Jednakże warto jeszcze wspomnieć co najmniej kilku malarzy, którzy podejmowali się przedstawiania śniegu: m.in. Ferdynand Ruszczyc, Leon Wyczółkowski czy Adam Setkowicz.
Był czołowym przedstawicielem malarstwa pejzażowego i rodzajowego okresu Młodej Polski. Największą sławę przyniosły mu krajobrazy zimowe, w tym słynny cykl dzieł z lat 1902-1913, w którym malarz ukazywał motyw krętej rzeki wśród pokrytego śniegiem pola. Jego kompozycje są asymetryczne, przywodzą na myśl sztukę japońską, gdzie ważną rolę odgrywa ,,pusta” przestrzeń.
Reprezentował symbolistyczny nurt sztuki modernizmu w okresie Młodej Polski. Malował przede wszystkim krajobrazy, w tym te zimowe. Za dobre przykłady mogą posłużyć kompozycje ,,Ostatni Śnieg'' z 1899 czy ,,Z brzegów Wilejki'' z roku 1900. W tej ostatniej daje się zauważyć monumentalizm przedstawienia oraz kontrast między spienioną wodą wileńskiej rzeki a śniegiem, który spokojnie leży na otaczających pagórkach.
Jako przedstawiciel nurtu malarstwa realistycznego w okresie Młodej Polski był bardzo przywiązany do przyrody. Widać to m.in. w ,,Widoku z Kozińca, Zakopane w śniegu'' z 1905 roku, gdzie przy pomocy pasteli i gwaszu zestawia potęgę ośnieżonych tatrzańskich szczytów i łagodność hal leżących pod nimi.
Był polskim malarzem tworzącym głównie akwarelą i farbami olejnymi w nurcie realizmu. Swoją popularność zawdzięczał licznym reprodukcjom w czasopismach ilustrowanych oraz kartom pocztowym. W jego twórczości widoczne są wpływy stylu Józefa Brandta oraz Juliana Fałata. W swoim oeuvre ma wiele scen rodzajowych umiejscowionych w śnieżnym krajobrazie. Z upodobaniem malował zaprzęgi konne, przykładowo: ,,Sanie na drodze leśnej'' czy ,,Zaprzęgi''. Jego obraz olejny przedstawiający pędzący zaprzęg konny z weselnikami wystawiamy obecnie na Artbidy.