Emalia, barwna wypalana technika

Niezwykle barwną i dającą dekoracyjne efekty jest technika emalii. Nazwa emalia wywodzi się z francuskiego słowa émail, po staropolsku była nazywana szmelcem lub smalcem. Emalia głównie zdobi metalowe obiekty, najczęściej dziś biżuterię.

Czym jest emalia?

Emalia to sproszkowane szkło, czyli pigment, minerały oraz topniki nałożone na metalowe podłoże i stopione w temperaturze 800-900°C. Tak stopiona mieszanka tworzy szklistą powłokę. Najczęściej emalią zdobi się podłoża złote i miedziane, które przed nałożeniem jej są dokładnie opracowywane i oczyszczane. Technika emalii jest bardzo czasochłonna – wypalony wyrób musi powoli wyschnąć i zostać wypolerowany, czasem po wypolerowaniu wypalony ponownie. 

Historia emalii

Emalia rozpowszechniła się we wczesnym średniowieczu ok. V i VI wieku. Szczególnie wysoki poziom artystyczny prezentowały emaliowane wyroby z Bizancjum – zdobione były nie tylko naczynia liturgiczne i świeckie, ale też tworzono pierwsze sceny figuralne. Emalia bizantyjska miała bardzo duży wpływ na sztukę Europy Zachodniej, gdzie w ośrodkach nad Renem i nad Mozą, między XI i XIV wiekiem, mocno rozwijano tę technikę dekoracji. Ważnym ośrodkiem dla rozwoju techniki było także Limoges.

Jakie mamy rodzaje emalii?

Można wyróżnić kilka rodzajów emalii, najpopularniejsze to:

• emalia komórkowa,

• emalia węgierska,

• emalia żłobkowa,

• emalia malarska.