2023-02-01
Majolika jest rodzajem bogato zdobionego fajansu produkowanego we Włoszech od XIV/XV do XVIII wieku. Impulsem do rozpoczęcia produkcji był import naczyń mauretańsko-hiszpańskich do Włoch przez Majorkę. Dzięki wyspie naczynia zyskały swoją nazwę – majolika wywodzi się od włoskiego słowa maiolica, które ma swoją genezę we włoskiej nazwie Maiolica, czyli właśnie Majorka.
Rozwój majoliki
Majolika była szkliwiona polewą cynową i zdobiona wielobarwnymi dekoracjami. Jej początki sięgają XV wieku, kiedy to zaczęto wytwarzać naczynia zdobione motywami zaczerpniętymi ze wschodu. W 2 poł. XV wieku we Florencji, dokładniej w warsztacie della Robbiów, zaczęto wytwarzać rzeźby z majoliki. Punktem największego rozwoju były lata 1475 - 1530, kiedy to powstawały nowe ośrodki wytwarzania majoliki i wykształciła się charakterystyczna paleta barw specyficznych dla tego rodzaju fajansu – naczynia miały zdobienia w bieli, fiolecie, żółci, pomarańczu, zimnej zieleni, szafirowym błękicie.
Dekoracje naczyń na przestrzeni czasu
Głównym motywem dekorującym na początku majolikowe naczynia były motywy roślinne. W XVI wieku rozwinął się styl istoriato, czyli narracyjny, oscylujący wokół scen mitologicznych, biblijnych i historycznych, ale ten okres także był czasem rozkwitu arabeski i groteski w zdobnictwie, które były malowane na bogato formowanych wazach. Przełom XVI i XVII wieku przyniósł produkcję naczyń białych, dekorowanych delikatnym ornamentem. Zwrot od tej estetyki nastąpił jeszcze w XVII wieku, kiedy to popularne stały się monochromatyczne, dekorowane kobaltem naczynia oraz wyroby dekorowane scenami z dzieł malarskich.