2023-02-01
Nowy realizm (franc. Nouveau Réalisme) był prądem artystycznym, w którym artyści, poprzez swoją sztukę wyrażali potrzebę większego jej związania z życiem codziennym. Został on powołany pod koniec lat 50 XX wieku w Paryżu przez krytyka Pierré Restany`ego. Artyści posługiwali się przedmiotami zużytymi, różnego rodzaju odpadami i tworzyli z nich obiekty artystyczne.
Do najważniejszych artystów związanych z Nowym realizmem należeli: Yves Klein, Arman, Daniel Spoerri, César, Jean Tinguely oraz Niki de Saint-Phalle. Często decydowali się także na tworzenie na oczach widzów. Chcieli zerwać ze stereotypem artysty odizolowanego od społeczeństwa, tworzącego w zaciszu swojej pracowni. Do najbardziej intrygujących działań członków grupy zdecydowanie należały inscenizacje Armana, organizował on publiczne niszczenie instrumentów, a następnie układał ich części w charakterystyczne abstrakcyjne obrazy-obiekty. Yves Klein z kolei realizował przy widzach cykl prac Antropometria, w którym nagie kobiety były wykorzystywane jako "ludzkie pędzle" do rozmazywania farby na przygotowanych płótnach. Należy stwierdzić, że wszyscy oni dążyli do zredefiniowania sztuki, chcieli pozbawić ją dogmatu, że zawsze musi coś znaczyć.
Bezsprzecznie najważniejszą postacią Nowego realizmu był Yves Klein, który w latach 1955-1962 (czyli do swojej śmierci) stworzył 194 "monochromy", płótna malowane jednym kolorem. Kolor ten został zastrzeżony przez malarza jako International Klein Blue (IKB), przypominał lapis-lazuli (kolor niebieski), który był używany do malowania szat Madonn na średniowiecznych obrazach. O swoim wyborze koloru powiedział: "niebieski nie ma wymiaru, jest poza wymiarem, podczas gdy inne kolory go mają. [...] Wszystkie kolory nasuwają skojarzenia konkretnych idei [...] natomiast niebieski co najwyżej przywodzi na myśl morze i niebo, już najbardziej abstrakcyjne rzeczy w namacalnej i widzialnej naturze."