2023-02-01
Większość miłośników sztuki kojarzy prerafaelitów z obrazami z pięknymi, rudowłosymi kobietami. Jest to skojarzenie jak najbardziej poprawne, jednak, co więcej należy wiedzieć o bractwie? Na pewno to, że propagowali oni praktykę artystyczną, którą uważali za charakterystyczną dla sztuki włoskiej, powstałej przed Rafaelem. Więcej informacji przedstawimy w poniższym artykule.
Bractwo Prerafaelitów powstało w domu rodziców Johna Millaisa przy Gower Street w Londynie w 1848 roku. Do stowarzyszenia dołączyli malarze, którzy mieli dość malarstwa akademickiego i postanowili stworzyć nową jakość w sztuce, opartą na wzorach zaczerpniętych ze wczesnego renesansu, preferując tematykę baśni i legend średniowiecznych. Do głównych przedstawicieli bractwa, oprócz Millaisa należeli: William Holman Hunt oraz Dante Gabriel Rossetti; blisko związani z prerafaelitami byli Ford Madox Brown i poetka Christina Georgina Rossetti, siostra Dantego Gabriela. Twórczość stowarzyszenia była początkowo odrzucona przez Królewską Akademię Sztuk Pięknych, sytuację zmienił krytyk sztuki John Ruskin, który napisał dwa listy na łamy magazynu The Times, w których pochwalał twórczość Prerafaelitów. W 1853 doszło do rozwiązania się bractwa, jedynie William Holman Hunt pozostał wierny zapisanym ideałom stowarzyszenia.
Prerafaelici postawili sobie za wzór malarzy takich jak Giotto czy Fra Angelico, w wolnych chwilach skrupulatnie studiowali ich dzieła. Inspiracji szukali także w Biblii, legendach arturiańskich, baśniach, dramatach Szekspira oraz w wierszach Johna Keatsa i Alfreda Tennysona. Do powszechnej świadomości przeszły obrazy takie jak: ,,Ofelia’’ John Everett Millais czy ,,Prozerpina’’ Rossettiego.
Powszechnie uważa się, że z jednej strony Prerafaelici byli inspiracją dla francuskich pejzażystów ze szkoły barbizońskiej, oraz że mnogość aluzji i symboli utorowała drogę dla angielskiej secesji. W 2007 roku stacja BBC wyemitowała sześcioodcinkowy miniserial o bractwie Prerafealitów, nosił on tytuł: ,,Desperate Romantics’’.