Igor Mitoraj był jednym z najwybitniejszych polskich rzeźbiarzy, znanym na całym świecie z unikalnego stylu, który łączył elementy klasyczne z nowoczesnymi formami. Urodził się w 1944 roku w Oederan, Niemczech, jako syn polskiej robotnicy i francuskiego jeńca wojennego. Po wojnie matka wróciła z nim do Polski, gdzie Mitoraj dorastał w Grojcu. Edukację artystyczną rozpoczął w Liceum Plastycznym w Bielsku-Białej, a następnie w 1963 roku podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Kantora.
Po ukończeniu studiów w 1968 roku przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował naukę w École nationale supérieure des Beaux-Arts. Początkowo skupiał się na malarstwie i grafice, jednak wkrótce odkrył swoją pasję do rzeźby, co zdefiniowało jego artystyczną karierę. Mitoraj czerpał inspiracje z antyku oraz mitologii greckiej i rzymskiej, czego odzwierciedleniem były tytuły jego prac, takie jak „Ikar” czy „Eros”. Jego rzeźby łączyły klasyczne piękno z nowoczesnymi deformacjami – świadomie ukazywał uszkodzenia i spękania, które symbolizowały niedoskonałość ludzkiej natury.
Charakterystycznym elementem jego dzieł były usta, które często odwzorowywały jego własne, stanowiąc swoisty „podpis” artysty. Mitoraj zdobył uznanie zarówno w Polsce, jak i na świecie, a jego prace można podziwiać w wielu prestiżowych miejscach na różnych kontynentach. Zmarł w 2014 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej i światowej sztuce.
