2024-04-16
Wystawa w Muzeum Narodowym w Poznaniu jest pierwszą, w pełni monograficzną opowieścią o Marii Nicz-Borowiakowej, jednej z najważniejszych przedstawicielek polskiego konstruktywizmu. Była ona członkinią ,,Bloku” oraz współpracowała z grupą ,,Praesens”. Ekspozycję o jej życiu i twórczości można oglądać do końca listopada bieżącego roku.
Obiekty prezentowane na wystawie pochodzą ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz z kolekcji prywatnych. Na ekspozycji można zobaczyć m.in. obrazy czy zespół szkicowników z okresu bytności Marii Niczówny w pracowni Stanisława Lentza w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Na szczególną uwagę zasługuje ponadto unikatowy zbiór fotografii artystki, który został udostępniony przez wnuczkę. Wydarzeniu towarzyszy obszerny, obficie ilustrowany katalog. Kuratorkami wystawy są: Agnieszka Salamon-Radecka i Agnieszka Skalska.
Maria Nicz-Borowiakowa wyższe wykształcenie artystyczne zdobywała w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Stanisława Lentza. W roku 1922 wyjechała do Paryża, gdzie zapoznała się z malarstwem kubistycznym. Od 1924 roku była członkinią pierwszej w Polsce grupy artystycznej zrzeszającej konstruktywistów: ,,Bloku Kubistów, Suprematystów i Konstruktywistów’’. Jak na konstruktywistkę przystało, oprócz malowania obrazów (w których łączyła uproszczone elementy natury z formami abstrakcyjnymi) zajmowała się także innymi dziedzinami sztuki. Projektowała scenografię, meble czy sporadycznie tworzyła studia architektoniczne. Na uwagę zasługują szerokie artystyczne poszukiwania artystki. Nicz-Borowiakowa w początkowej fazie twórczości inspirowała się secesją, by następnie pójść w stronę fascynacji polskim formizmem, później zaintrygowania kubizmem, by dojść wreszcie do abstrakcji. Artystka, w związku z chorobą męża zaprzestaje tworzyć około roku 1930. W nielicznych, zachowanych pracach z tego okresu widać tendencję powrotu do sztuki przedstawiającej.